بسمه‌تعالی

به نام الله و به نام معبودی که رحمت واسعه‌اش تمامی عالم را در برگرفته است و با درود به دوازدهمین اختر پرفروغ آسمان ولایت و امامت و گوهر پر بهای خاندان عصمت و طهارت، مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و با درود به خمینی کبیر(7) پیر جماران، در هم کوبنده ستمگران جهان و با درود و سلام به خانواده شهدای صدر اسلام تا قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) وصیت‌نامه خود را شروع می‌کنم.

ای مردم شهیدپرور ایران و ای همشهریان عزیز، من یک بنده کوچک‌تر از همه شما این حرف را می‌گویم، این جنگ یک نعمت الهی است. از این جنگ کوتاهی نکنید و این امام(7) عزیز را تنها نگذارید و من از شما برادران و خواهرانم می‌خواهم که این امر لازم را عمل کنید و من از پدر و مادر بزرگوارم سپاسگزارم که به پای من چنین زحمت‌هایی کشیده‌اند و باید افتخار کنند. از برادرانم و خواهرانم و عموها و پسرعموها و دخترعموها می‌خواهم که در شهادت من گریه نکنند و اگر خواستید گریه کنید، به یاد امام حسین(A) گریه کنید.

من از خدای بزرگ سپاسگزارم که چنین سعادتی به من داده است. من که یک جان بیشتر ندارم و اگر صد جان هم فدای این راه بکنم، هنوز کم است. اگر من شهید شدم مرا نزد شهید رضا مریدی به خاک بسپارید و به پدر و مادر شهدا بگویید سلام شما را به فرزندانتان می‌رسانم. ای خوش به حال آن کسی که چنین سعادتی نصیبش بشود. ای دوستان! من که با شما بزرگ شدم امیدوارم هر بدی از من دیده‌اید مرا ببخشید و از شما می‌خواهم که تا جان در بدن دارید از این اسلام عزیز دفاع کنید. ای کاش می‌شد من کوچک‌ترین کاری برای رضای خدا بکنم. امیدوارم خداوند این راه را قبول کند و پیامی که به همسر خود دارم از او می‌خواهم که مرا حلال کند و زینب(h) وار پیام‌آور خون سرخ شهدا بوده و از اینکه نتوانستم به عهد خود وفا نمایم، مرا ببخشد.

خدایا این راه را به همه مسلمین عطا فرما. خداحافظ ای مادر و پدر مهربانم.

والسلام.